Przegląd mang – co nowego u WANEKO ^^

Buuuuuuuuuuu <płacze rzewnymi łzami!> <pociąga nosem> <pociera oczka> … … skończyłam Dragon Age’a :((( Tak, to jest powód do rozpaczy! Choć tak naprawdę udało mi się doprowadzić do ślicznego zakończenia i mam chorą satysfakcję, że wyszło pozytywnie i romantycznie, ale… Po prostu po tych 77 godzinach ciężko mi się rozstać z tym światem, tymi bohaterami, przywiązałam się do tego wszystkiego – dawno tego nie czułam przy żadnej grze ^^ Ech, będę pierwszą osobą w kolejce, żeby dorwać dodatek ;] Ferelden tak łatwo się ode mnie nie uwolni ;P Póki co zaś, będę topić swe smutki w Last Remnancie ^^

Wróćmy już jednak do mangowego tematu – już od pewnego czasu zabierałam się za nabaźgranie tej notki. W końcu skoro JPF dostał swoje przysłowiowe „5 minut”, to dlaczego WANEKO miałoby być gorsze? ^^

Wydawnictwo to ostatnio zainteresowało się fajnymi tytułami, w ciągu roku zaś mają w planach 3 nowe serie. Chodzą plotki, że jedną z nich będzie Loveless, czyli coś kompletnie nie dla mnie, a dwie pozostałe? Kto wie… ja bym mogła zrobić całą listę tego co bym sobie życzyła, ale znając życie chodzi o coś kompletnie innego ;) Póki co zaś chcę opisać Wampirzycę Karin oraz Vampire Knighta – wampiromania jak widać ma się w Polsce dobrze xD Black Lagoon na razie nie udało mi się dorwać, a i też nie pali mi się jakoś strasznie do tego.

Wampirzyca Karin – Karin to z pozoru słodka, normalna dziewczyna, okazuje się jednak, że jest wampirem i to takim dość nietypowym. Raz w miesiącu doświadcza bardzo intensywnego krwawienia z nosa i mówimy tu o prawdziwej fontannie! Innymi słowy, jest wampirem z nadmiarem krwi, więc zamiast ssać ją od innych ludzi, ona ją im wstrzykuje. Jeśli wszystko zrobi się jak należy, nie tylko ona poczuje ulgę, ale i jej „ofiara” doświadczy wzrostu sił, poprawy nastroju oraz ogólnej radości życia. Jednak z Karin jest taki problem, że zawsze coś pójdzie nie po jej myśli ;)

Początkowo za bardzo nie planowałam się zabierać na tą serię, w sumie nawet nie wiem dlaczego. Dopiero kiedy w księgarni zobaczyłam śliczniutkie, grubiutkie wydanie (2 tomy w jednym), przekartkowałam je, obejrzałam ładne obrazki, stwierdziłam, że nie zaszkodzi zainwestować choćby w jeden tomik ^^ Zdecydowanie się opłacało – pomysł na fabułę jest zaskakująco oryginalny. Aktualnie jesteśmy atakowani ze wszystkich stron depresyjnymi historiami o wampirach, a Karin to przyjemna odmiana. Można się przy niej zaśmiewać do łez! ;D Bohaterowie (rodzina naszej niezdary to taka grupa ewenementów społecznych jak rzadko ;P) są w niektórych sytuacjach tak uroczo głupiutcy, do tego dochodzą dziwne nieporozumienia i zabawa gotowa. Wampirzyca… to w pewnym sensie także romans – nie jest to jednak dołująca opowieść o nieodwzajemnionej miłości, ale raczej pełna gagów komedia z powoli rodzącymi się uczuciami w tle :)

Mimo, że właśnie z powodu wydania 2w1 cena jednego tomiku to niecałe 30 złotych, moim zdaniem jest to opłacalna inwestycja. Póki co wyszły tylko 2 tomy, zaś kolejny ukaże się zapewne za kilka ładnych miesięcy – w takim wypadku zaoszczędzenie tych 3 dych raz na pół roku nie powinno być problemem ^^ Do tego Karin ładnie prezentuje się na półeczce, starcza na dość sporo przy odpowiednim dawkowaniu i zapewnia wielką frajdę. Zdecydowanie jest to pozycja obowiązkowa dla fanów komedii romantycznych bo to jedna z lepszych serii tego typu z jakimi do tej pory miałam do czynienia :)

Vampire Knight – Akademia Cross, to bardzo elitarna szkoła z internatem, z dwoma oddzielnymi klasami – Dzienną i Nocną. Nasi bohaterowie, Yuuki Cross i Zero Kiryuu, są odpowiedzialni za dyscyplinę i pilnowanie porządku kiedy następuje rotacja klas. Czasami są z tym pewne problemy, ponieważ zwykli uczniowie są wielkimi wielbicielami wspaniałej i przystojnej elity Nocnej zmiany. Nie znają oni jednak prawdy – wszyscy należący do Klasy Nocnej, to w rzeczywistości wampiry. Yuuki, jako adoptowana córka dyrektora placówki, podchodzi do swej pracy z wielkim zaangażowanie i energią. Pozwala jej ona także czasami wpadać na Kaname Kurana – przewodniczącego Nocnej zmiany, w którym się sekretnie podkochuje od kiedy w dzieciństwie uratował jej życie. Z drugiej strony Zero, pochodzący z rodziny zabójców wampirów, posiada głęboko zakorzenioną nienawiść do tego gatunku i nie waha się pociągnąć za spust kiedy to konieczne. Czy wampiry i ludzie naprawdę mogą wspólnie koegzystować? Czas pokaże…

Przyznaję się, że miałam opory przed tym tytułem jeszcze jako anime. Za dużo rozgłosu + ostatnia mania na wszelkiego rodzaju Zmierzchy skutecznie odstraszała mnie od zbliżania się do VK na zbyt bliską odległość …jednak po jakimś czasie się przełamałam i muszę przyznać, iż jest to całkiem niezła seria. Tym samym kiedy tylko się dowiedziałam, że manga o tym samym tytule ma się ukazać w Polsce pod szyldem WANEKO całkiem się ucieszyłam ^^ Teraz kiedy już w końcu mam pierwszy tom za sobą, stwierdzam, że można ją poczytać ;) Nie mam takiego hypa jak większość społeczeństwa, ale warto rzucić na nią okiem.

Kreska jest bardzo ładna! To jest moim zdaniem największy plus Vampire Knighta :) Historia jest dość smutna, miejscami tajemnicza, ale w ogólnym rozrachunku najlepszym słowem podsumowania będzie „przygnębiająca”. Mam wrażenie, że bohaterowie powinni brać jakieś antydepresanty ;P Każdy skrywa jakąś tajemnicę, ma przeszłość do której najchętniej by nie wracał oraz swoje wątpliwości, lęki i nadzieje związane z koegzystencją ludzi i wampirów. Wątek romantyczny to typowy miłosny trójkąt – ja jestem oczywiście po stronie Team Zero ;] Kaname to dokładnie taki typ postaci, które mnie porządnie irytują ;P Ciekawi mnie jak autorka postanowi to rozwiązać – zazwyczaj twórcy decydują się na „dziewczyna zostaje z tym chłopakiem, który ma największe problemy” (czyli zapewne Zero), ale może tym razem zaserwuje nam odstępstwo od reguły. Na koniec powiem jeszcze tyle, że wkurzało mnie trochę tłumaczenie. Jak byk we wszystkich wersjach jest „Akademia Cross”, nawet sama tłumaczka zaznaczyła, iż jest to zapisane w katakanie, czyli alfabecie, który służy do zapisywania zapożyczeń oraz słów w innych językach, a używa dosłownej wymowy, czyli „Kurosu” (tak Japończycy zapisują angielskie „Cross”). Mała rzecz, ale mi się to nie spodobało.

Jak widzicie, ostatnio na naszym rodzimym rynku ukazuje się coraz więcej fajnych oraz co ważniejsze, stosunkowo nowych tytułów. Zdecydowanie jest to ogromny postęp, biorąc pod uwagę to co było w zeszłych latach, tak więc gorąco zachęcam do wspierania polskich wydawnictw! Kto wie, może dzięki temu za jakiś czas ukaże się coś, na co z utęsknieniem od dawna czekaliście? …taaaaaaak, moje marzenia się spełnią jeśli kiedyś zobaczę na swojej półeczce Card Captor Sakure, która zapowiadana jest już od wielu, wielu lat, ale CLAMPice dalej stroją fochy Ostatnio też zamarzyła mi się Kobato w oryginale… zna ktoś jakiś sklep, który sprowadza towary z Japonii? xD Póki co zaś zmykam piec Tort Karlsbadzki – trzymajcie za mnie kciuki, żeby mi wyszedł!

Cheers! :*