Przegląd mang – tegoroczne nowości od JPF ^^

Jakiś czas temu pisałam, że zrobię „wydanie specjalne” przeglądu :) Dziś oto nadeszła ta wiekopomna chwila, kiedy dostajecie je w swoje łapki xD

Cały pomysł z „specialem” polegać będzie na tym, że raz za czas wybiorę sobie jakiś temat przewodni i na jego podstawie napisze notkę. Dziś chciałabym się skupić na dwóch nowych tytułach od naszego kochanego wydawnictwa JPF, które zaczęły się ukazywać w tym roku. Już sam wyboru tych dwóch serii dość porządnie mnie zaskoczył (no dobra – Bleach nie był aż takim zdziwieniem, ale Ouran???)!

W każdym bądź razie szczęśliwa Shouri (w końcu z każdego przejawu aktywności naszego, polskiego rynku M&A należy się cieszyć ;]) postanowiła na własnej skórze przekonać się, czy rzeczywiście są to dobre mangi, tak więc pobiegła do Matrasa i z dwoma świeżutkimi tomikami wróciła do domu. Jakie były tego rezultaty, przekonajcie się czytając poniższy wywód ;)

Bleach – Ichigo Kurosaki jest zwykłym, nastoletnim chłopakiem. No, może poza pewnym szczegółem – widzi duchy. Mieszkał sobie spokojnie (?) wraz ze swoją szaloną rodzinką w podtokijskim miasteczku Karakura – i zapewne mieszkałby nadal, gdyby pewnego dnia w jego pokoju nie pojawiła się tajemnicza dziewczyna w czarnym kimonie. Chwilę później rodzinę Kurosakich atakuje tajemniczy potwór, a oszołomiony Ichigo dowiaduje się, że jest tylko jeden, jedyny sposób, by ocalić najbliższych – musi on przejąć na siebie pracę Strażnika Śmierci!

Szczerze mówiąc chyba wszyscy, którzy czytają tego bloga chociaż raz za czas, wiedzą jakie mam opory przed seriami-tasiemcami. Tak samo było z „Bliczem”. Anime jest całkiem niezłe (widziałam kilka odcinków na Hyperze ^^), ale kiedy się dowiedziałam ile ma epizodów, to z czystym sumieniem odpuściłam sobie oglądanie reszty. Pół życia bym straciła na nadrabianiu, a mogłabym przecież w tym samym czasie zrobić sto pożyteczniejszych rzeczy ;] Z mangą sprawa jednak wygląda inaczej. Dopiero co zaczęła się ukazywać, jest dwumiesięcznikiem, mam ją po polsku i co najważniejsze – jest w formie drukowanej i nie muszę się bawić z czytaniem online. Same plusy chciałoby się rzec ;) Powiedziałam sobie, że spróbować nie zaszkodzi i najwyżej niech stracę te 15 złotych. Okazało się, że była to dobra decyzja ^^

Kreska jest całkiem fajna – warto zaznaczyć, że miałam wrażenie iż różni się trochę od tej z anime. Design Ichigo wydawał mi się ciut inny, ale co tam – fanem nie jestem, więc dla mnie to żadnej różnicy nie zrobiło ;) Sceny akcji pokazane są dość przejrzyście i raczej nie powinno się mieć problemów z wyłapaniem tego co się dzieje (ostatnio jestem wyczulona na takie rzeczy ;p) i śledzeniem dalszego rozwoju wypadków. Bohaterów można szybko polubić – są bardzo… „ciekawą” zbieraniną różnych wariatów xD Zabawni, ale jednocześnie zdarza im się też powiedzieć coś mądrego ;] Duży też plus należy się za polskie tłumaczenie – prawdopodobnie wiele gagów zawdzięczamy Pawłowi Dybale :) Właśnie! Jak już jesteśmy przy translacji – strasznie się bałam co wymyślą jako odpowiednik „shinigami”. Czytając sobie moje sprowadzone z zagranicy wydanie Full Moona, prawie się załamałam widząc „Mr.Death” zamiast typowego dla Mistuki „Shinigami-san”. Bardzo się cieszę, że tutaj wymyślono „Strażnika Śmierci” a nie samą „Śmierć” bo w naszej kulturze to by ciut nie wypaliło ;)

Podsumowując – polecam kupić chociaż pierwszy tomik. Naprawdę niezła manga i może z tego wyjść coś dobrego ^^ Rave Master z praktycznie 100 procentowym prawdopodobieństwem nie ukaże się w Polsce (a strasznie chciałabym go kupić!), więc chociaż Bleach zastąpi mi zapotrzebowanie na papierowego shonena (bo FMA się powoli kończy :( ).

Ouran High School Host Club – Jak powszechnie wiadomo, nauka to potęgi klucz. Niejaka Haruhi Fujioka jest tego najlepszym przykładem – dzięki pilnej pracy udało jej się dostać stypendium w ekskluzywnym liceum Ouran. Pewnego dnia, w poszukiwaniu jakiegoś cichego miejsca, w którym mogłaby poświęcić się nauce, nieopatrznie trafia do siedziby pewnego klubu, gdzie udaje jej się… stłuc wazę za 8 000 000 jenów! Członkowie klubu orzekają zgodnie, że kwotę tę należy odpracować – i nie byłoby z tym żadnego problemu, gdyby nie pewien szkopuł: jest to klub hostów, czyli specjalistów od zabawiania rozchichotanych licealistek… Czy Haruhi odpracuje dług? Czy zaaklimatyzuje się w zwariowanym klubie? I… dlaczego wszyscy myślą, że jest chłopcem…!?

Taaaaak… kolejny tytuł, który do tej pory omijałam kilometrowym łukiem ;P Zawsze słyszałam tyle superlatyw odnośnie Ourana, że odzywały się we mnie jakieś wewnętrzne hamulce i skutecznie mówiły „nie, tego ruszać nie będę!”. Sami wiecie jak to jest – tym więcej coś się chwali, tym bardziej człowiek ma już tego dość! To samo teraz jest z książkami z serii „Zmierzch” – kto wiem, może z ciekawości bym to kiedyś przeczytała? Jednak patrząc na obecną promocję i to, że gdzie bym się nie obejrzała to widzę coś związanego z Twilightem, czuje taki niesmak, że nie jestem w stanie wziąć tej książki choćby do ręki. Błędy i głupotę, którą kiedyś bym zignorowała, teraz wytknęłabym ze spotęgowaną irytacją… przed takim właśnie wyzwaniem stanął Ouran! Jak wyszedł z tego starcia z moimi wygórowanymi wymaganiami? ;]

Otóż poradził sobie wręcz na szkolną szóstkę xD Już dawno się tak dobrze nie bawiłam przy serii, która z założenia miała być komedią! ^^ Naprawdę jest okropnie zabawna, bohaterowie wprost rozbrajają swoimi charakterami i przyznaję się, że nie raz podczas czytania wybuchałam gromkim śmiechem ;) (rodzinka była dość zdziwiona co mi się dzieje ;]]]). Historia jest tak uroczo idiotyczna, że jeśli się już zacznie, nie można się oderwać. Cały Klub Hostów to można by rzec idiota na idiocie, ze szczególnym wskazaniem na Tamakiego ;P Haruhi z drugiej stronie to full stoicyzm – taka nietypowa mieszanka doprowadza do scen, gdzie praktycznie płaczemy ze śmiechu ^^ Nie brakuje tu też lekkich romantycznych akcentów, które zapewne się będą rozwijać wprost proporcjonalnie do większej ilości tomów ;) Jeśli zaś chodzi o kreskę, to jest prześliczna – czytałam także Millennium Snow od Pani Hatori i naprawdę obie prace pokazują, że jest na czym zawiesić oko :)

Podsumowując – warto i to jak! Manga ta gwarantuje taką dawkę dobrej zabawy, śmiechu i pozytywnej energii, że żadna jesienna czy zimowa chandra nie będzie nam straszna ;]

To by było tyle na dziś – mam nadzieje, że te dwie mini recenzje pomogą wam podjąć decyzję, kiedy będziecie stali w księgarni przed półeczką z mangami i chcieli zadecydować co by tu wybrać ;) Moim zdaniem obie zasługują na uwagę – ta pierwsza niby jest skierowana do chłopaków, zaś ta druga, do żeńskiego grona czytelników, ale tak naprawdę można śmiało brać się za obie bo kogo obchodzi jakieś dziwne szufladkowanie? ;P Ja nie żałuję pieniędzy, które na nie wydałam, a jeśli wasz gust choć po części pokrywa sie z moim, to i wy nie pożałujecie ^^ Btw, jeśli chcemy jeszcze większej ilości tytułów, to trzeba wspierać polski rynek, prawda? xD

Cheers! :*