FullMetal Alchemist 2: Brotherhood – Odcinek 20

Hmmm…. jak tak patrze na ostatnie notki, to mamy albo FMA, albo PH – muszę coś wreszcie napisać innego dla urozmaicenia xD Kolejny „Przegląd mang” jest już prawie gotowy tak jak i jedna recenzja – jeszcze mam jedną do nabazgrania xD

Co się tyczy FullMetala – dziś normalnie ukazałby się kolejny odcinek, ale uprzejmi ludzie oświecili mnie, że w tym tygodniu mamy przerwę. Szkoda bo z chęcią obejrzałabym sobie jeszcze jeden epizod, ale cóż – trzeba się zadowolić tym co się ma… i stworzyć notkę bo jest o czym pisać ;)

Streszczenie:

Ed zastaje nad grobem matki, Hohenheima – swojego ojca. Mężczyzna wypomina mu, że paląc dom, tak naprawdę chciał uciec od problemów, a nie „iść naprzód” jak to on uważa. Wieczorem Hohenheim rozmawia z Pinako – pyta ją czy to co stworzyli chłopcy naprawdę było Trishą. Edward wszystko słyszał, tak więc następnego dnia (jego ojciec znów odszedł) idzie z babcią, aby wykopać ciało tego co stworzyli z Alem. Okazuje się, że to naprawdę nie była ich matka – utwierdza to go tylko w przekonaniu, że jego brat może odzyskać ciało. Po powrocie do Centrali naprawia Ala, po czym obaj chłopcy decydują dać z siebie wszystko, aby wyciągnąć swoje ciała zza Bramy!

Przemyślenia:

Po pełnym akcji odcinku 19, dostaliśmy epizod spokojny – odkrywający wiele ciekawych spraw, ale jednocześnie pozwalający nam odpocząć od pełnych dynamizmu walk – w końcu FMA nie polega na zabijaniu wszystkiego co się rusza (…choć Ed może mieć inne zdanie ;P)

Dobra – teraz kilka faktów. Tym razem załatwiliśmy rozdziały 42-44 (#11), tyle że tylko te fragmenty, które zawierały historie braciszków. Momenty z armią będą dopiero za tydzień.

Strasznie, ale to strasznie żałuję, że początkowa rozmowa syna i tatusia została obcięta z wszystkich komediowych momentów. Ja rozumiem, iż nie chcieli tu pchać zabawnych rzeczy, kiedy cały odcinek był masakrycznie smutny i dołujący, ale… no nie mogę tego przeboleć! Chodzi mi o ten dialog:

H: Y… Wyrosłeś trochę…?
E: Co tam robi ten znak zapytania!?
H: Głośno o Tobie w Centrali. Ponoć jesteś najmniejszym państwowym alchemikiem w historii?
E: Najmłodszym!!!

Wtedy autentycznie leżałam na podłodze i miałam ogromną nadzieję, że i w animowanej wersji to obejmą xD

Ale wróćmy do analizy po-klatkowej ;P Choć Homenheim to bardzo irytująca osoba (nie ważne jakie ma powody, to za opuszczenie 2 małych dzieci należy mu się porządny prawy sierpowy!), ale bardzo mnie ciekawi jak rozwiążą jego wątek. Obietnica, którą złożyła mu Trisha na 100% dotyczyła tego, że nie umrze przed nim… ale dlaczego? Tzn. kim jest Hohenheim i czemu teoretycznie wie, że ma umrzeć? Pytanie także brzmi skąd on tyle wie bo przecież ostrzeżenie, które dał Pinako na pewno ma swoja przyczynę.

Rozwiązano nam także bardzo ważny wątek – choćby nie wiem co, zmarli nie wrócą do życia. Całkiem fajnie zrealizowano scenę, gdzie Ed wykopywał szczątki „Trishi” – także ten trochę szaleńczy śmiech był niezły.

Za to wkurzyłam się na wyjaśnienia, apropo tego dlaczego teraz są pewni, że Al może odzyskać ciało. Przejechali to tak po łebkach, że specjalnie musiałam szukać w mandze jak to naprawdę jest! W dość pokrętny sposób stwierdzili tylko, że nie można wyciągnąć zza bramy czegoś co nie żyje, a skoro „ciało” i „dusza” są jednością, to istnienie duszy Ala w zbroi jest dowodem, że i cało nie umarło. W wersji pisanej wyjaśnienie było obszerniejsze i jak na mój gust bardziej zrozumiałe. W skrócie chodzi o to, że według alchemii człowiek składa się z „ciała”, „duszy” i „umysłu”, który prawdopodobnie łączy pierwszą dwójkę. Al ma tylko „duszę”, więc co z jego aktualnymi wspomnieniami? Gdzie się one zapisują? Jakim cudem chłopak może myśleć, skoro nie ma mózgu? Otóż odpowiedź jest taka, że jego mózg ciągle gdzieś pracuje, a to jest dowodem, że jego ciało gdzieś istnieje. „Umysł” łączy jego rozdzielone „ciało” i „duszę” :) …uwielbiam takie rzeczy xD Zawsze miałam ciągoty do różnych paranormalnych kwestii oraz fantastyki naukowej ;)

Wstawka z Izumi też bardzo mi się podobała – tym razem mogliśmy zobaczyć co tak naprawdę jest najważniejsze! Okropnie podoba mi się myśl, ze rozpacz po nieudanej transmutacji człowieka nie wynika z tego, że się ona nie powiodła, a jest spowodowana wyrzutami sumienia, iż ukochana osoba musiała kolejny raz doświadczyć śmierci. Idealistyczne myślenie, ale z drugiej strony pokazuje jak bardzo „ludzkie” są postacie wykreowane przez Panią Arakawe ^^

Miłym, wesołym akcentem wśród tego całego angstu było „Nie wyjdę za mąż za kogoś niższego ode mnie” xDDD Nasz Edzio zdecydowanie musi podrosnąć ;) …już widać, co zresztą zauważyła Winry, że zaczyna dorastać ^^ Tutaj mieliśmy stwierdzenie, że ma szersze barki, ale moim zdaniem lepsze było mangowe „Czy Ed na pewno był taki wysoki?” – bardzie pasuje do jego wiecznego kompleksu ;]

Zresztą apropo! Cała rzecz dotycząca tego dlaczego nasz Edzio jest taki, swego rodzaju niepasujący do tego jak powinien wyglądać w aktualnym wieku też ma swoje (choć trochę szalone ;)) wyjaśnienie i myślę, że powinniśmy je zobaczyć w następnym odcinku, wiec się nie odzywam ^^

Za tydzień będziemy mieć trochę wątków o armii (dowiemy się co u Roya i Havoka, którzy dochodzą do siebie po ostatniej bitce), zapewne powróci Scar oraz mam wielką nadzieję na walkę Lina i Ranfun z homunculusami… choć jest też możliwość, że dadzą to dopiero w 22 <wzdycha>

Screeny:

Od pewnego czasy staram się powstrzymywać od komentarzy na temat screenów, ale tym razem muszę wtrącić swoje trzy grosze xD 02 to jest absolutny zwycięzca! Ed jest okropnie uroczy, a Al to chyba najsłodszy brzdąc jakiego widziałam! <3 Pure cutness ;)

Cheers! :*